“iyi insanlar iyi
atlara binip gittiler”
bizim payımıza düşen küflü bir zamandır.çamura bulanıp
kızartılan toplumların mekanıdır artık arz.ve arşa bağlanan yolumuz taştan,
mevcudiyetimiz ancak kendini taşlara vurarak infaz etmeyi düşleyen yığınla
baştan ibarettir.haber bültenleri, bombalar, dalımıza tüneyen kargalar,
dilimizi kemiren yargılar, devasız bir illet gibi içimize derinden derine kök
salan ölü çocuklar...
uykuda tüketilmiş bir Cuma vaktiyiz şimdi.
