dağınık

sana bir mektup yazmayı denedim.olmadı.kağıt olmayı içselleştirememiş bir ağaçtan sebep,ağladım.yüzüne baktıkça hep bir börtü böcek özlemi,kıyısına köşesine karınca yuvaları yerleştirsen mutlu olacak sanki."insan yarası yarasına denk geleni seviyor demek ki"diyordu kitapta.sevdim kağıdı.ama anlatmadım.sustuk.